Me naskis, deina blu-okulo, de barbara genitori, che la bon e vertuoza Cimeriani, qui habitas la bordo di maro sen-luma, herisata da rokaji, sempre batata da sturmi. Ibe on konocas apene la suno; la flori esas la muski maral, l’algi e la koloroza konki, quin on trovas en la fundo dil gulfeti dezerta. Ibe la nubi semblas sen koloro, ed ipsa la joyo esas kelke trista; ma fonteni de kold aquo ibe fluas ek la rokaji, e l’okuli dil yunini esas quale ta verda fonteni en qui, sur fundi de herbi ondo-forma, reflektas su la cielo.
Mea preavi, tam antiqui kam ni povas konocar, esis konsakrit a fora navigado sur mari, quin tua argonauti nul-tempe konocis. Me audis, dum mea yuneso, la kansoni pri voyaji al polo; me esis bersat en la memoreso dil glaci-flotari, dil nebuloz mari lakto-simila, dil insuli plena de uceli, qui sua-hore kantadas, e flugeskante omni kune obskurigas la cielo.
Tradukis Louis DE BEAUFRONT
Adaptis Gilles-Philippe MORIN
Comments
Post a Comment